Η θέση της γυναίκας στην σύγχρονη Ελλάδα, της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, έχει ελάχιστα βελτιωθεί παρά τις νομοθετικές μεταρρυθμίσεις προς όφελός της. Η γυναίκα, σήμερα, ενώ έχει ενεργό δράση στην οικονομία, έχει σοβαρές απώλειες σε δικαιώματα και κατακτήσεις. Κατακτήσεις, που μέσα από κοινωνικούς αγώνες, κτισμένες πάνω στο αίμα χιλιάδων εργατριών σε όλο τον κόσμο, κινδυνεύουν σήμερα να χαθούν αλλά και να μην μεταλαμπαδευτούν σε νεότερες γενιές γυναικών και όχι μόνο, αφού πλέον όταν η νέα και ο νέος μπαίνουν στον άγριο στίβο της εργασίας γνωρίζουν μόνο την ευέλικτη, ανασφάλιστη και κακοπληρωμένη εργασία.

Η γυναίκα, παρά το επίπεδο μόρφωσης που διαθέτει πλέον, δεν εναντιώνεται σθεναρά μπροστά στο καπιταλιστικό και κεφαλαιοκρατικό τέρας που ορθώνεται μπροστά της εξαιτίας του φόβου της απόλυσης, υπομένοντας κάθε “ανάρμοστη”συμπεριφορά αφεντικών και συναδέλφων -σεξουαλικές παρενοχλήσεις, απλήρωτες υπερωρίες, μη καταβολή δεδουλευμένων κτλ. Να σημειωθεί δε, ότι υπάρχουν γυναίκες με μονογονεϊκές οικογένειες, ανύπαντρες μητέρες που ουδεμία πρόνοια και κοινωνική μέριμνα δεν τυγχάνουν.

Τα τελευταία χρόνια της κρίσης η γυναίκα εργαζόμενη, η αγρότισσα, η αυτοαπασχολούμενη, η άνεργη, η φοιτήτρια, η μητέρα, η νοικοκυρά καλείται και μάλιστα στο όνομα της ισότητας, να προσαρμοστεί σε όλα τα μέτρα – νόμους που αυξάνουν τα κέρδη των λίγων, θυσιάζοντας όχι μόνο κατακτήσεις και δικαιώματα αλλά πολλές φορές και την ίδια την ανθρώπινη ζωή. Η κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ, με τις πλάτες και των αστικών κομμάτων, κατακεραύνωσαν και γκρέμισαν ότι είχε απομείνει όρθιο από τις προηγούμενες κυβερνήσεις στην Κοινωνική Ασφάλιση, στις εργασιακές σχέσεις και στην κοινωνική πολιτική.

Η μητρότητα συνεχίζει να παραμένει στην αποκλειστική ευθύνη του ζευγαριού και κυρίως της εργαζόμενης μητέρας-νοικοκυράς, ενώ δεν είναι λίγες και οι περιπτώσεις που η γυναίκα μπορεί να συνεισφέρει στην οικονομία της οικογένειας αφού όμως πρώτα υπάρχει πρόγραμμα στο σπιτικό και δεν διαταράσσεται η λειτουργία του. Επιπλέον, ο κίνδυνος απόλυσης μιας εγκύου εργαζόμενης είναι μεγάλος καθώς στο όνομα της οικονομικής κρίσης πολλοί εργοδότες αρνούνται να έχουν κάτω από την στέγη τους μια εργαζόμενη σε “ενδιαφέρουσα κατάσταση” πληρώνοντας αυτά τα πενιχρά επιδόματα μητρότητας, τοκετού και τέκνων. Τα ευέλικτα ωράρια και η ημιαπασχόληση δημιουργήθηκαν για να διευκολύνουν την εργαζόμενη μητέρα. Άραγε πόσες πείστηκαν από τον νέο μανδύα που φόρεσαν στις νέες ελαστικές μορφές εργασίας με μειωμένα δικαιώματα;

Η κυβέρνηση Σύριζα – ΑΝΕΛ υπόσχονταν και βροντοφώναζε ότι κανένα παιδί δεν θα μείνει εκτός παιδικών σταθμών, πώς θα συνέβαινε βέβαια αυτό είναι άλλο ζήτημα αφού το δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα έχει φτάσει στα πρόθυρα της κατάρρευσης και οι εκπαιδευτικές δομές είναι σχεδόν ανύπαρκτες για να ανταποκριθούν στις παρούσες απαιτήσεις .Όλα τα παιδιά θα έχουν ίση πρόσβαση σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες, εκτός αν είναι παιδιά ανέργων που αποκλείονται από την “κοινωνική μοριοδότηση” και το κράτος πρόνοιας σε καθοδηγεί προς τους ιδιωτικούς σταθμούς. Εάν όμως η αίτηση μέσω ΕΣΠΑ εγκριθεί πρέπει οι γονείς να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη και να ανταπεξέλθουν στα υψηλά τροφεία, στα αναλώσιμα αγαθά αλλά και σε μία σειρά δραστηριοτήτων.

Σήμερα, τα παιδιά που φοιτούν σε παιδικούς σταθμούς είναι ελάχιστα σε αντίθεση με την απόγνωση των γονέων τους που έχει φθάσει στο κόκκινο, με αποτέλεσμα πολλές μητέρες να παραιτούνται από το εργασιακό τους δικαίωμα για να μένουν σπίτι με τα παιδιά τους αλλά και πολλές νέες γυναίκες να αποφεύγουν την τεκνοποίηση αφού δεν υπάρχει καμία μέριμνα εκ μέρους της πολιτείας.

Την ίδια στιγμή που η ακρίβεια των αγαθών, οι άμεσοι και έμμεσοι φόροι ρημάζουν κυριολεκτικά το λαϊκό εισόδημα.

Έτσι με μαθηματική ακρίβεια η “αριστερή” μας κυβέρνηση με την σύμπραξη των μονοπωλίων, Ευρωπαϊκής Ένωσης ,ΝΑΤΟ και ΔΝΤ θυσιάζουν στο βωμό των συμφερόντων τους το βιοτικό επίπεδο που θα έπρεπε να είχαν τα παιδιά μας σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες τους αλλά και με βάση τα επίπεδα ,τεχνολογικά και πολιτιστικά, που έχει φτάσει η κοινωνία μας .Καταδικάζουν τα παιδιά μας να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, πολλές φορές, σύμφωνα πάντα με μελέτες, τα παιδιά μας ζουν όπως ζουν παιδιά σε εμπόλεμες ζώνες, βλ. Συρία.

Καταδικάζουν το λάο να μείνει μακρία από την Υγεία σε μια εποχή που τα προβλήματα υγείας εντείνονται ιδιαίτερα στις γυναίκες όπου και οι ανάγκες τους είναι αυξημένες λόγω του ρόλου των γυναικών στην αναπαραγωγική διαδικασία. Το κατακρεούργημα της υγείας, της πρόνοιας, της πρωτοβάθμιας φροντίδας και της επείγουσας βοήθειας έχουν ως άμεσο αποτέλεσμα την υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση των συστημάτων υγείας με νοσοκομεία και κέντρα υγείας να μην μπορούν να στελεχωθούν από βασικό προσωπικό-ιατρικό και νοσηλευτικό-,εξοπλισμό και αναλώσιμα. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την φτωχοποίηση του λαού, οδηγούν στην απομάκρυνση των ασθενών από την βασική τους εξέταση αλλά και ακόμα χειρότερα από τις βασικές θεραπείες, πολλοί καρκινοπαθείς δεν κάνουν σωστά τις θεραπείες τους αφού είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν μεγάλο ποσοστό του κόστους των θεραπειών τους. Η γυναίκα αναγκάζεται να οδηγηθεί στον ιδιωτικό τομέα και να ακριβοπληρώνει αναγκαίες διαγνωστικές και προληπτικές εξετάσεις, προγεννητικό έλεγχο.
Ανεργία, ανασφάλιστη εργασία, ευέλικτα ωράρια, Υγεία, Παιδεία, Αθλητισμός, πολιτισμός, κοινωνικές παροχές, φτώχεια, πόλεμοι, προσφυγιά. Προβλήματα που έρχεται αντιμέτωπη μία γυναίκα, εργαζόμενη, μητέρα. Προβλήματα που συνεχώς διογκώνονται εάν η σύγχρονη γυναίκα δεν συντονιστεί με το γυναικείο κίνημα, εάν δεν έχει άμεση δράση χωρίς αναμονή, χωρίς αυταπάτες.
Η ανάγκη της συστράτευσης με το γυναικείο κίνημα και κατ΄ επέκταση με το λαϊκό κίνημα είναι περισσότερο από ποτέ επιτακτική. Η γυναίκα των λαϊκών στρωμάτων, του μόχθου να μπει μπροστά στους αγώνες για την κοινωνική ασφάλιση, την κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, για δημόσια δωρεάν Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια.

Ικαρία 6/5/19
Κατερίνα Χερουβή
Άνεργη μητέρα εκπαιδευτικός
Υποψήφια δημοτική σύμβουλος με την Λαϊκή Συσπείρωση για τον Δήμο Ικαρίας